من ساختم...
اون هم پا یه پای من با همه چی ساخت...
من به پاش موندم ...
شاید اون هم مونده... شایدم نه...
روزگار با هیچکوممون نساخت...از هرجور آدم و آدم نمایی که فکرشو بکنی دور و برم هستند...
ولی اونی که باید باشه نیست...
تنها چیزی که الان برام مونده خاکستر کردن تموم سیگار هایی هست که زمان بودنش آتیش نگرفت...
ما همه اسیر امواج بی رحم سرنوشتیم...
و چشم به راه آینده ایی دور و غبار آلود....
سلام
تبریک میگم! از قبل قشنگ تر می نویسین
خواهش میکنم مریم جان
من بعد از هر بار شکس خوردن تو زندگیم سعی میکنم یه پله بیام بالاتر